Το σύνδρομο εγκατάλειψης

Η Νεύρωση εγκατάλειψης, που πρωτοεκδόθηκε το 1950, ήταν κι εξακολουθεί να είναι ένα καινοτόμο έργο. Η έρευνα της Guex στρέφεται προς δύο κλινικές παρατηρήσεις: την συχνότητα εμφάνισης πολλών αναλυομένων των οποίων τα νευρωτικά συμπτώματα δεν συμπίπτουν με εκείνα των φροϊδικών μοντέλων και τον σχετικά μεγάλο αριθμό αυτών των ασθενών που, προτού αναζητήσουν τη βοήθειά της, είχαν ήδη υποβληθεί σε κλασικές φροϊδικές θεραπείες από αναλυτές με εξαιρετικές ικανότητες, οι οποίοι όμως δεν κατάφεραν ν’ ανακουφίσουν τον πόνο των ασθενών.

Όπως παρατήρησε η Guex, η κοινή συνισταμένη όλων αυτών των υποκειμένων ήταν τα ακραία και εξουθενωτικά αισθήματα εγκατάλειψης, η ανασφάλεια και η απουσία αίσθησης αυταξίας, τα οποία συχνά πυροδοτούνταν από ένα σοβαρό προοιδιπόδειο τραύμα. Μετά την περιγραφή του συνδρόμου εγκατάλειψης, η Guex παρουσιάζει τα διαγνωστικά εργαλεία και τη θεραπευτική μεθοδολογία που ανέπτυξε επί μακρόν, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά για την επιτυχή αντιμετώπιση του εν λόγω συνδρόμου.

Παρά την πρωτοποριακή της έρευνα και τις ιδέες της, το βιβλίο της Guex δεν έλαβε τους επαίνους και την αναγνώριση που του άξιζε. Τώρα, μεταφρασμένο πρώτη φορά στα ελληνικά, εκδίδεται με την πρόθεση να καταστεί γνωστό σ’ ένα ευρύτερο κοινό, δεδομένου ότι το θέμα του εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά επίκαιρο και σημαντικό.